Nogal wit

De laatste dagen van het afgelopen jaar bleef het buiten nogal wit.

Geen ochtendmist, nee: hele-dagen-mist. 

Toen de temperatuur daarbij onder nul daalde, 

vroren de mistdruppeltjes tot fikse ijslagen aan bomen en takjes.

Die witte bomen zijn dan sprookjesachtig mooi.

Zowel van veraf, als dichterbij.

Of in details:

Ik had de macrolens niet meegenomen;
daar kreeg ik spijt van toen ik deze takken met knoppen vol ijs zag.
Gelukkig valt er met de tele ook veel te doen.

 
Eigenlijk hoopte ik op mooie kleuren van een opkomende-
of gaande zon; of op z'n minst een beetje blauw in de lucht.
 De weersvoorspellingen wakkerden deze hoop wel aan, 
maar de zon kreeg hier in de buurt geen kans om door het 
wolkendek heen te breken. Het bleef dagenlang wit.

Terwijl ik bezig was, werd het wel steeds lichter.
Achteraf was ik daar extra blij mee, want op de eerste
foto's over het water was er echt heel weinig te zien; 
nu ging het beter.

Het werd ook warmer; dat merkte ik eerst aan mijn
vingers, maar daarna ook aan de druppels die
van de bomen drupten.

Deze tak, vlak boven het water, kreeg al meer kleur:

Deze stam heeft ook al wat kleur:

En toen was er licht genoeg voor deze
spiegeling van het eilandje:

Geen sneeuw, toch die bijzondere sfeer van een verstilde witte winterwereld.





Dank voor jullie reacties op "Rijp", het voorgaande winterblog.