Meer lente

We worden dit jaar getrakteerd op wel

heel vroeg en bijzonder mooi lenteweer.

                                    

 

Zat ik drie weken geleden al in het gras van het zonnetje en de bloemetjes te genieten, twee weken geleden waren we aan de wandel in 's Graveland. Naar buiten gelokt door het zachte weer en de prachtige staalblauwe lucht, met spierwitte wolkjes daarin.

Hierboven een weerspiegeling daarvan in het water.

Gewoon naar boven kijken kan ook:

Voor het echte lentegevoel bloeiden de krokussen volop. 

Afwisselend de blik omhoog gericht, 

of laag bij de grond gehouden.

 Vooral genieten van dat speciale gevoel, dat lente heet.

Voor vorig weekend was nóg mooier weer voorspeld.

Zaterdagochtend vroeg:

de belofte van een prachtige dag....

Door het heldere weer was het hier nog koud, 

maar de zon kreeg al snel meer kracht.

Het riet buigt naar beneden, nog zwaar van de dauwdruppels.

Met het zonlicht daardoorheen geeft dat mooie beelden.

De vogels op het water hadden alle ruimte, 

dus waarom zouden ze dichtbij komen ;-( ? 

Een aantal meerkoeten maakte zich vanmorgen erg druk;

ik heb enorm staan genieten van het schouwspel.

Ver weg, dus de foto's zijn niet al te best

(heel erg gecropt), maar ik vind de houdingen zo mooi, 

dat ik er toch een paar wil laten zien.

In Zuid Amerika is er een hagedis die over water kan lopen,

die noemen ze dan ook de Jezus Christushagedis.

Maar..... kijk nou toch eens naar onze meerkoetjes:

En daarna de andere kant op:

Grappig om te zien dat de andere meerkoeten en de ganzen
 die er omheen dobberen, totaal niet reageren.  
Ze kijken niet op of om en dobberen rustig door.

Op de terugweg langs een smal landweggetje 
kijk ik naar wat er in de hier heel brede, 
en waarschijnlijk ook wel diepe, sloten rondzwemt.

En vandaag heb ik mazzel!
Ik zie twee futen rondzwemmen en daar is een 
uitwijkplaats bij de weg, die ik gebruik als parkeerplek.

Weliswaar aan de andere kant van de weg, 
maar van hieruit kan ik ze toch goed zien.

Ze zijn bezig met het spel: "willen we wel, of willen we niet?"
Contact maken, met de koppen draaien, weer even allebei 
een andere kant op zwemmen, en dan toch weer naar elkaar toe. 

 

Misschien nog niet het echte baltsen, 

maar het is een prachtig schouwspel.

Helaas, een visje wil hij hier en nu (nog) niet voor haar vangen.

Ze zwemmen weer wat uit elkaar en verdwijnen uit mijn zicht.

Wat was dit genieten!

Het was eigenlijk de eerste keer dat ik vanuit de auto zo met de camera bezig was. 

Ik ben wel heel erg blij met deze resultaten, dus dit moest ik maar vaker doen.

   Hartelijk dank voor alle leuke reacties op mijn blog "Lente in de lucht".