Dierenpark Hoenderdaell

 

 

Grotendeels verscholen achter de struiken, zag ik deze statige vogel

langzaam voortschrijden; als een sierlijke 'lady',

dus het is wel duidelijk hoe hij aan zijn naam gekomen is:

 

Lady Amhurst Fazant.

 

 

  

 

 

Maar deze kleurige Lady is een mijnheer, want zoals bij veel vogels, 

hebben de dames bruinige schutkleuren.

 

 

 

 

  

 Deze man is een echte beauty.

Ik zag hem in Hoenderdaell, een dierenpark aan de uiterste noordkant van

Noord Holland, gevestigd op een uitgestrekte strook land;

ooit een deel van de Waddenzee, maar nu een dichtbegroeid bos.

 

 

 

 

Qua oppervlakte is het de tweede dierentuin van ons land.

Alleen de Beekse Bergen zijn uitgestrekter. 

Je kan er dus ook heerlijk door het bos wandelen, en ook de dieren hebben

er over het algemeen veel ruimte. 

 

 

Een sierlijke ibis leek het ook wel naar haar/zijn zin te hebben.

 

 

  

 

Deze pelikanen zorgden zelf voor een interessante compositie:  

 

 

 

 

Een jonge flamingo als lollipop: 

 

 

 

 

Papegaaien op een bijzonder uitkijkpunt:

 

 

Stichting Leeuw

Info van de website van Hoenderdaell: 

 

Stichting Leeuw vangt grote katachtigen in nood op. 

 Wanneer mogelijk, is de opvang tijdelijk en worden de dieren voorbereid op 

herplaatsing naar een zo natuurlijk mogelijke leefomgeving in bijvoorbeeld 

Zuid-Afrika bij zusterstichting The Lions Foundation. 

De dieren die opgevangen worden, komen bijvoorbeeld van particulieren, 

zijn oud-circusdieren of zijn gered uit oorlogssituaties.

 

Door nieuwe wet- en regelgeving mogen roofdieren in steeds minder landen 

optreden of in privébezit gehouden worden. Voor leeuwen en tijgers is daarom 

vaak geen plaats meer. Hun eigenaren zoeken dan een plek waar ze 

van een goede oude dag kunnen genieten. Stichting Leeuw is zo’n plek.

  

Stichting Leeuw heeft haar grootste opvang van grote katachtigen 

van heel Europa, bij ons in Dierenpark Hoenderdaell.

Met de enige jaagsimulator ter wereld (!) leren we deze in nood geraakte dieren 

weer de jachtskills. De jacht zorgt voor een ontlading van energie, 

opbouw van spierkracht en conditie en dat is goed voor de revalidatie. 

Veel van deze katachtigen werden helaas gebruikt voor menselijk vermaak.

 

 

 

 

 

 Voor het publiek is er één keer per dag de mogelijkheid om van bovenaf 

(achter stevig dubbelglas) zo'n training te bekijken. 

 

  

 

 

Er werd verteld dat juist de week daarvoor drie leeuwen vanuit Hoenderdaell   

op transport waren gezet naar Zuid Afrika, waar zij binnen een groot gebied kunnen

wennen aan een voor hen natuurlijk bestaan. 

 

 

 

 

Wij konden die middag genieten van wat deze tijger liet zien. 

 Met de foto hierboven was ik zo blij dat ik ook een uitsnede laat zien:

 

 

 

 

Ben wel blij met dit beeld:

er is beweging te zien in de bal en de voorpoten, maar de tijger is scherp. 

 

 

 

 

Even fiks inzoomen: 

 

 

 

 

Na een goed kwartier vond hij/zij het welletjes en keerde zijn rug naar ons toe:

 

 

  

 

Nog wat verschillende beelden van die dag: 

 

 

 

 

Portret van een grote landschildpad: 

 

 

 

 

Een veel kleinere schildpad, op een heel andere plek:

 

 

 

 

 Wevervogel:

 

 

 

 

Dit deed me terugdenken aan een enorme boom in Zuid-Afrika,

waar talloze wevervogels aan het nestelen waren. Wel een andere soort,

maar ik vind het toch leuk om deze beelden hierbij te plaatsen:

 

 

 

 

 

 

 

 

Tot zover voor deze keer. er volgt nog een blogje over deze fijne dierentuin.

We waren er natuurlijk in een heel rustige periode (eind november op een 

doordeweekse dag), maar de hele sfeer kwam zo relaxed op ons over. 

Dierenpark Hoenderdaell - 

voor de meeste mensen wat ver weg, maar zeker een aanrader. 

 

 

  

Nog even zwammen

 

 

 

Deze zaterdag in november begon grauw. 

Maar tegen de tijd dat we in het bos waren, was het wel droog.

 

 

 

 

En toen ik al gauw deze mycena's met warrige haardossen ontdekte,

kon de dag al niet meer stuk.

 

 

 

 

Knopschimmel; tot dan toe kende ik dit alleen van plaatjes.

Zo leuk om dat dan 'in het echt' tegen te komen.

 

 

 

 

 Met een extra lichtje erop:

 

 

 

 

 De schimmel close-up

(is een uitsnede, want ik kon er niet zo dichtbij komen)

 

 

 

 

 Ieniemienie-zwammetjes waren er ook;

aan het mos eromheen kan je wel zien hoe klein dit fopzwammetje nog was:

 

 

 

 

 Deze schubbige fopzwam was niet veel groter:

 

 

 

 

 

 

 

 Een andere herfstschat - bolster met kastanjes,

er lagen er nogal wat.

 

 

 

 

In de loop van de ochtend werd het steeds lichter in het bos:

 

 

 

 

De blaadjes, die nog volop aan de bomen hingen,

schenen als kleine lampjes:

 

 

 

 

Glimmerinktzwammen, als pakketje ingesloten door herfstbladen:

 

 

 

 

 

 

 

 Meer onderaan de liggende boomstam waarschijnlijk al wat oudere exemplaren

 

 

 

 

 Nog maar eens de blik omhoog werpen,

Want wat zag het bos er nu vrolijk uit.

 

 

 

 

 

 

 

Op een liggende berkenstam, twijgkorstzwammetjes(?)

 

 

 

 

 

 

 

 

Fluweelpootje op een oude boomstronk (was best een fiks exemplaar):

 

 

 

 

Tot slot nog genieten van de uitbundig oplichtende kleuren aan de bomen..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 De bladeren bleven dit jaar opvallend lang hangen, zodat 

het bos een kleurrijk geheel was. 

 

 

 

   

Langs de kust

 

 

Vorige maand verbleven we een midweek in de kop van Noord-Holland. 

 

 

 

 

 

We reden er naartoe in de stromende regen, maar eenmaal

in Bergen was het even droog.

 

 

 

 

 

Genoeg tijd voor een lunch en een korte wandeling langs het strand.

 

 

 

 

Wat vondsten op het natte zand.

 

 

 

 

Het duurde tot de laatste dag voor de wind aangenaam genoeg was

om weer naar de kust te rijden.

 

 

 

 

We reden naar het strand bij Petten,

waar een paar mensen aan het kitesurfen waren. 

 

 

 

 

Mooie capriolen in de lucht lieten ze zien.

 

 

 

 

Vlakbij het Palendorp;

dat was waar wij voor gekomen waren. 

 

 

 

Terwijl ik over het strand naar het Palendorp liep, brak de zon 

steeds meer door het wolkendek heen. Hij liet zich niet helemaal zien,

maar het werd wel een stuk lichter. Genoeg licht voor mooie schaduwen.

 

 

 

 

Het Palendorp is een monument, dat verwijst naar het vroegere dorp Petten;

in de loop der eeuwen verdween dat volledig in zee.

 

 

 

 

Het oude dorp Petten werd in het verleden geleidelijk verplaatst 

vanwege stormen, zoals de Sint-Elisabethsvloed in 1421 en een storm in 1625; 

maar in 1792 verdween het dorp volledig in zee. 

  

 

 

 

Daarna is geleidelijk weer een nieuw dorp gebouwd.

verder van de kustlijn.

  

 

 

 

Sinds 1880 wordt Petten beschermd door de Hondsbossche Zeewering, 

een 5,5 km lange dijk die daarna nog verder is versterkt en opgehoogd.

  

 

 

 

Er werd ook een nieuw duingebied aangelegd: de Hondsbossche Duinen. 

Nu is deze voorheen zwakke plek in de Noord-Hollandse kustlijn beter beschermd tegen overstromingen. 

 

 

 

 

 

In 2015 werd over een lengte van 8 kilometer – tussen Camperduin en Petten – 

35 miljoen m³ zand opgespoten, om de kust te versterken. 

De kustlijn schoof daardoor 300 meter op richting de zee 

en Petten kreeg weer een strand! 

 

 

 

De aannemerscombinatie Van Oord-Boskalis was verantwoordelijk 

voor de aanleg van het nieuwe strand en het duingebied van Petten. 

Ze plaatsten op het strand ook het Palendorp 

 

 

 

 

 

Het palendorp bestaat uit 160 palen van verschillende hoogtes. 

De palen vormen het silhouet van tien huizen en een kerk 

en  symboliseren het oude dorp ‘Petten bi der Sipe’.

 

 

 

 

 

Doordat het zand langzaam af zal kalven de komende jaren, 

komen de palen steeds verder in het water te staan. 

 

 

 

 

Teruglopend nog even een plaatje van afstand;

het is wel een heel bijzonder monument. 

 

 

 

 

En dan mag de zee zelf natuurlijk ook wel even in beeld:

 

 

 

 

 

 

 Structuren in het zand:

 

 

 

 

 

 

Om het beeld compleet te maken: de duinen:

 

 

 

 

 

 

Tot slot een beeld van achter de duinen;

ik denk wel representatief voor deze omgeving: weiland en water, 

een typisch Noordhollandse stolpboerderij en een molen. 

 

 

 

 

 

 Ik vond het heel erg leuk om dat palendorp nu eens 'in het echt' te zien;

ik kende het van foto's > het is dan ook een heerlijk onderwerp voor fotografie.

De informatie bij de beelden heb ik van Google en

van het blog: 'ishetnogver.nl/palendorp'