Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

dinsdag 8 april 2025

Lanzarote

 

 
 
 Vorige maand waren we anderhalve week op Lanzarote,
het meest noordelijk gelegen Canarisch eiland
Pfff - wat een bijzonder eiland is dat. En bijzonder mooi.
 
 

 
 
Deze foto's zijn gemaakt langs de oostkust, waar de oceaan met flinke kracht 
op de kust slaat, temeer daar het vaak nogal onstuimig weer was. 
 
 
In het ondiepe deel kleurt het water vaak turqoise. Vind ik héél mooi. 
 
 

 
   
Uren heb ik op verschillende plekken langs die kust gestaan
en maar foto's klikken. Daar heb ik er dus véél te veel van.
 
 

 
 
Timanfaya
 
 

 
De volgende informatie heb ik overgenomen van de site lookingaround.be:

Een van de belangrijkste bezienswaardigheden in Lanzarote is het  
Timanfaya National Park, ook Montanas del Fuego (vuurbergen) genoemd.  
Een spectaculair natuurgebied dat je best vergelijkt met een maanlandschap 
en dat je echt moet gaan bezoeken als je op het eiland bent. 
Het is behoorlijk uitgestrekt, zo’n 51 km² groot, en nog niet zo heel erg oud.
. Het ontstond namelijk in 1730 – 1736 na een reeks hevige vulkaanuitbarstingen 
waardoor zo’n 11 dorpen van de kaart geveegd werden. 
Het eerste dorp dat dit lot onderging heette Timanfaya en heeft zijn naam dus 
gegeven aan het park. Nadien volgden nog uitbarstingen. 
De laatste dateert uit 1824 maar was minder hevig dan de versies uit de
 eeuw daarvoor. Ook nu nog is er sprake van vulkanische activiteit.
 
 

 
 
 Zicht op het dorp Uga:
 
 

 
 
Wij verbleven in een klein complex met appartementen, 
net buiten Uga. Niet veel appartementen, wel veel grond eromheen.

 

 

 
Op de foto hieronder zie je midden-boven de weg lopen.
Geeft wel een idee hoe steil de wegen daar soms zijn.
 
 

 
 
Daar in de tuin was al veel te zien van de vegetatie op het eiland.
 
 

 
 
Cactussen.
 
 

 
 
Vetplanten; klein,
 
 

 
 
en een stukje groter:
 
 

 
 
 

 
 
Aloë Vera 
 
 

 

 
 Daar stond het hele eiland vol mee.
Vlak bij ons verblijf was ook een bedrijf, waar de planten worden verwerkt.
En rondom worden de planten daar ook gekweekt, uiteraard.
 
 

 
 
 

 
 
 En een volop bloeiende bougainville.
 
 

 
 
 

 
 
 
 
Zo, het begin is er.
Het is zo'n boeiend eiland en met zo heeeel veel foto's is het lastig om te kiezen 
en het verhaal te vertellen.
 
 
 
 
 

dinsdag 11 maart 2025

Pantropica

 

 

Vorige maand, op een heel grijze, sombere dag, hebben we ons een dagje ondergedompeld 
in de tropische sferen van Pantropica, de naam voor de vernieuwde Orchideeënhoeve.
 
 

 
 
Ook al hebben ze de naam veranderd, orchideeën zijn er nog steeds volop te bewonderen. 
 
 









En veel andere bloemen, zoals deze hibiscus.
 
 

 

 

 

 
Of dit piepkleine rode bloempje in een witte struik;
geen idee hoe dit heet, maar vond dit wel heel sierlijk.
 
 

 
 
Dit was in de vlindertuin, waar we veel tijd hebben doorgebracht,
maar niet zoveel verschillende vlinders hebben gezien.
 
 

 
 
Wel veel exemplaren van deze Caligo
waarvan we eerst dachten dat het een Blauwe Morpho was.
Hij lijkt er dan ook veel op en is ook erg groot.
 
 

 

Hier kan je zijn blauwe bovenkant zien; 
deze was waarschijnlijk heel erg moe en lag vrij stil tussen de bladeren.
's Middags zagen we ze volop rondfladderen, maar dat ging 
veeeel te snel voor een foto.
 
 

 

De volgende foto heeft niet zo'n natuurlijke ondergrond,
maar ik vind het hier zo leuk dat ze elkaar met de pootjes 'vasthouden',
dus laat ik hem wel zien. 
 
 

 

Achter de vlindertuin is nog steeds een gedeelte waar orchideeën gekweekt worden. 
Daar heb ik me goed kunnen vermaken.
 
 

 
 

 

 








 
 
 

 
 


 

 


 

Tot slot nog een paar dieren;
deze ibis liep buiten eerst veel te hard van hot naar her,
maar uiteindelijk bleef hij hier stil staan om wat lekkers te zoeken tussen de stenen. 
 
 

 

 
De groene leguaan lag juist heel stil bovenin de vlindertuin: 
 
 

 

 
Het was heerlijk om zoveel kleur te zien tussen al die grijze dagen. 
Maar inmiddels krijgen we in de natuur ook steeds meer kleur  te zien.
 
Geniet van de lente.

 

 

 

zondag 23 februari 2025

Lusthof in de winter en sneeuwklokjes

 

 
 
Ook in wintertijd is het heerlijk om een rondje te lopen door 
Lusthof De Haeck. Met de nattigheid viel het mee, op één stukje na helaas...
dus toch weer met met modderschoenen thuisgekomen. 
 
 

 

De leuke boogbruggetjes zijn allemaal vernieuwd en zien er heel stevig uit.
 
 

 
 
 

 
 
Hier en daar op het water nog een dun laagje ijs.
 
 

 
 
 

 
 
En altijd zijn daar leuke doorkijkjes.
 
 

 
 
 En imposante berken.
 
 

 
 
Op een donker stukje ook nog wat ijs op het mos.
 
 

 
 
Iets meer inzoomen.
 
 

 
 
Dan staat het zonnetje alweer laag.
 
 

 
 
Tijd om naar huis te gaan.
 
 

 
 
 
Een kleine week eerder was ik bij Amelisweerd voor de sneeuwklokjes.
 
 

 
 
De meeste zaten nog dicht, maar het natte gras zorgt voor leuke lichtbolletjes. 














Sommige zijn gehavend, maar daardoor niet minder mooi.
 
 

 

Naarmate de ochtend vordert, schijnt de zon op 
meer klokjes, die zich dan op hun mooist laten zien.
 
 

 
 
 








Tot zover de winter.
We hebben tussendoor al een paar heerlijk zonnige dagen gehad.
Van mij mag de lente volop losbarsten.