Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

woensdag 29 november 2017

Herfst





Tussen alle Afrikaanse beelden door wil ik hier toch ook wat Hollandse plaatjes laten zien.
Niet dat ik er zoveel heb, want eigenlijk ben ik er niet zo heel veel op uit geweest. 
Dat heeft ook wel te maken met de gigantische berg foto's die de vakantie opgeleverd had.

Maar goed: mijn herfst 2017.
Half oktober in het Speulderbos. Een stralend zonnige dag,  
herfst leek nog ver weg. Alle blaadjes waren frisgroen, alsof het nog zomer was. 




De temperatuur en de sfeer in het bos waren ook zomers.




Prima omstandigheden om heerlijk sloom door het bos te slenteren.




Natuurlijk keek ik ook veel naar boven en...
uiteindelijk zag ik één klein takje, dat een beetje aan herfst deed denken.




Ik liep daar in de middag, omdat ik me (al veel eerder) opgegeven had 
voor een workshop paddenstoelen, die pas tegen het eind van de dag zou starten. 
Het ging om de "lichtgevende" paddenstoelen van Daniël Laan, 
die ik zo ontzettend mooi vind en die je het beste fotografeert 
als het al een beetje donker begint te worden.

Klik op: Laanscapes om zijn foto's te zien. 



 

De workshop was erg leuk en vooral ook erg leerzaam. 
Van tevoren stond al vast dat ik nu echt eens een statief moest gebruiken, 
want tegen de tijd dat we aan de slag gingen was het bos al veel te donker 
om nog iets uit de hand te doen. 
Die stap was voldoende om bovenstaand beeld te maken. 
Dit is nog gewoon één beeld (ik vond de achtergrond wel geslaagd);
de rest werd een stuk "technischer" en bestaat dan uit meerdere opnames.
Daniël gaf eerst een duidelijke demonstratie van zijn werkwijze.

De volgende foto bestaat uit twee opnames, waarbij bij de tweede een lampje is gebruikt.
 De beelden zijn later samengevoegd in Photoshop.





Voor de volgende foto zijn 5 beelden samengevoegd.
Het groepje paddenstoelen groeide op een boomstronk, zodat de
camera lager opgesteld kon worden. 



 

Dit zijn alle resultaten van die avond. Je bent nogal een poos bezig met het maken van de opnames, 
maar ook met het zoeken van geschikte onderwerpen. Ik vind dit het leukste als de paddenstoelen 
een beetje van onderaf gefotografeerd kunnen worden. 

Na deze workshop ben ik niet meer op stap geweest voor paddenstoelen;
er ligt dus vast een plan voor komend jaar.

Voor herfstbeelden kwam er nog wel een mooie kans.
Vrijdag 17 november was het prachtig weer en 's middags konden we eropuit.
Toen we eenmaal in de auto zaten richting het Gooi, werd het echter grijs en
begon het zelfs te miezeren. Ik dacht dat we te laat waren.
Maar goed, het bos liet alle herfstkleuren zien.


 

De weerspiegeling in 't water geeft wat extra licht.


 

En na een half uurtje lopen, yes... ging 't licht weer aan. 


 

Wat een cadeautje. Zó mooi, het zonlicht op de beukenbladeren.


 


De rest van de middag was volop genieten.












Tot slot de beukenlaan achter Gooilust met het laatste zonlicht.




Niet zo heel veel herfstbeleving dus, 
maar die vrijdagmiddag was zó fantastisch, dat blijft me heel lang bij.
 


Dank voor jullie enthousiaste reacties op de voorgaande
Zuid-Afrika-blogs. Er ligt nog veel materiaal dat ik wil laten zien. 

 






zaterdag 11 november 2017

Suikerbossies






Suikerbossie heten de protea's in het Afrikaans.
In het verleden werd de zoetigheid uit de bloemen gebruikt om er siroop van te maken.
Dat smaakte blijkbaar prima (tja, suikervogels komen er ook graag op af);
 bovendien zijn de bloemen mooi en fleurig, zo werd suikerbossie ook 
een bijnaam voor leuke, mooie meisjes.

Want Stef Bos heeft het in "Suikerbossie, 'k wil jou hê..." natuurlijk niet over een bloemetje. 




Er zijn veel soorten; het zijn stevige, hoge planten of struiken.
De bladeren hebben verschillende vormen, maar zijn allemaal dik en leerachtig, 
net als vetplanten, zodat zij vocht goed vast kunnen houden.
De bloemen zijn knotsgroot:  ik schat tot zeker zo'n 10 cm doorsnede.
En in kleuren om héél vrolijk van te worden.




Ze hebben ook een gigantische historie, want: bloeiden hier al in de tijd van Gondwana, 
het zuidelijke oercontinent. De meeste soorten zijn endemisch in de Kaapstreek.
Verwante soorten zijn gevonden op de andere zuidelijke continenten.
Inmiddels worden ze op veel plaatsen gekweekt; ze hebben dan wel 
een subtropisch klimaat nodig.




Linneaus heeft ze met de naam Protea vernoemd naar de Griekse god Proteus,
die zich in allerlei verschillende gedaanten kon veranderen. Zeer toepasselijk;
deze bloemen laten steeds op een andere manier hun schoonheid zien.




De staart van deze suikervogel vind ik wel mooi passen
bij de vorm van de bloemen:




Hier is die staart van mijnheer suikervogel nog eens te zien:



Mevrouw suikervogel (zonder zo'n staart) wist me te verrassen,
toen ik bezig was de bloemen te fotograferen.



Zo dichtbij, dat de snavel niet meer te zien is. Het was direct klikken,
even achteruit kon niet zo snel.
Op de volgende foto rekt ze zich uit; daar valt dan ook een stukje snavel weg.
 Door het gevoel van contact vind ik deze foto's toch leuk genoeg om te laten zien.




De ontzettend mooie sunbird kwam enkele keren terug;
daar wil ik graag meerdere foto's van laten zien.

En verder zonder commentaar: suikerbossies,
iets meer of iets minder close-up. Geniet van dit oeroude kleurenfeest.






























































 





De foto's zijn gemaakt op beide dagen dat we in Kirstenbosch waren
én in de tuin van de lodge waar we logeerden.









zaterdag 4 november 2017

Na de regenbui






De tweede keer dat een bezoek aan  Kirstenbosch op ons programma stond, 
begon de dag donker en grauw met een fikse regenbui.
Dus rustig ontbijten en wat later op pad. Bij aankomst werd het al wat lichter
en stopte de regen. In Kirstenbosch heerste een andere sfeer.
Het bleef nog lang vochtig - mist in plaats van bergen op de achtergrond.






De boom met nijlganzen ziet er zo ook wat mysterieuzer uit.






De druppels bleven nog lang hangen.
Fascinerend vond ik het licht door de druppels in het riet.















Tot het fynbos, de bijzondere flora van de Kaap, horen ook veel planten
van de heidefamilie - Ericaceae. Natuurlijk zijn die ook in Kirstenbosch
te vinden. Deze fijnere struiken bleven nog lang vochtig.













Ook aronskelken groeien in het fynbos.


 


Dit fijne spul vond ik betoverend met het licht door de vele druppels.




Nog wat meer ingezoomd:





Het was inmiddels al middag; de zon kwam er steeds beter door.




Een knop van een "Mandela's Gold" paradijsvogelbloem





Een bewerking van nog zo'n knop, foto-art:




Het volgende blog is helemaal voor de suikerbossies.