Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

donderdag 30 juni 2016

Tere tinten en fris lentegroen





In het tuincentrum kwam ik zulke "lieve" bloemetjes tegen.
Op zaterdag geplant, zondagochtend lag ik er al tussen.


  


Ze heten "Veronica gentianoides"




Behalve tere tinten zijn het ook tere bloemetjes.
De dagen erna ging het behoorlijk waaien en
"regende" het bloemetjes.





Toen het daarna ook nog echt fiks begon te
regenen, waren de takken al snel kaal. 
Maar, misschien zijn de plantjes zelf wel steviger
en bloeien ze volgend jaar volop.
En ... we hebben de foto's nog.





Een groen intermezzo,
ik vind deze spiegeling wel leuk.




Dit was bij Gooilust. Vroeg in de ochtend waren
we daar en in het Corversbos erachter op zoek naar reeën.
En ja, gezien.. eentje, ver weg en plotseling:
 die foto laat ik maar niet zien.





 
Tegen de tijd dat de zon fiks doorkwam, vond ik
mijzelf terug tussen ... bloemetjes.




Tussen de velden met graan groeiden veel bloemen.





Op het eerste gezicht leken die wit, maar bij
nader inzien hadden ze heel zachte tinten roze en geel.









Om dit "terug naar de lente"-blog te besluiten
met frisgroene lenteblaadjes aan de bomen:




Hartelijk dank voor jullie leuke reacties op het voorgaande bericht over de akeleitjes. 

zaterdag 18 juni 2016

Akeleitjes





Toen half mei de akeleitjes volop bloeiden en in de namiddag
een vrolijk zonnetje de boel verlichtte, heb ik ruim de tijd genomen 
om daar eens omheen te draaien met de camera. 

Zo tegen het licht in lijken de buitenste bloemblaadjes
doorzichtig en krijgen ze een tere uitstraling.




Maar schijn bedriegt. In wezen zijn het sterke planten,
die met lange wortels stevig in de aarde staan. 


 

Jaar in jaar uit bloeien ze op dezelfde plek en daarbij
doen ze hun best zich te verspreiden. Door de kleinste
kiertjes tussen de stenen komen ze omhoog.






Voor mij hebben deze bloemen een extra emotionele waarde.
In een heel, héél ver verleden heb ik stekjes meegekregen
uit de tuin van mijn oma. 
Dit zijn nog steeds de nazaten van deze stekjes. Na iedere 
tuinverandering zijn ze op hun nieuwe plek weer tevoorschijn gekomen.



Beresterk en echte overlevers, dus.









Tot slot nog even knallen met die kleur:






Hartelijk dank voor al jullie leuke reacties op het voorgaande blog
met reigers en meer uit de Camargue.


zondag 12 juni 2016

Meer uit de Camargue





De voorgaande blogs over dit vogelpark waren helemaal gewijd 
aan de flamingo's. Maar er was natuurlijk meer te zien.


 
 
Steltkluten. 
Zo sierlijk kunnen zij bewegen op die lange stelten.







Je hoeft natuurlijk niet helemaal naar Zuid Frankrijk 
om wilde eenden te zien. Maar als mijnheer woerd van
zo dichtbij me zo leuk aankijkt, dan mag hij in dit blog.




Het park bestaat eigenlijk uit twee delen.
De ene kant het terras met uitzicht op een eiland met veel
reigernesten en de laagwater-plassen waar de vele
flamingo's foerageren. Daar loopt ook het meeste publiek.
Ga je een bruggetje over naar de andere kant, dan kom je 
in een veel rustiger deel. Meer natuurbeleving daar.







Dit keer was het daar ook rustiger wat vogels betreft,
toch wel leuke dingen gezien. 
Zoals deze kleine zilverreiger, die ik een heel eind kon 
volgen terwijl hij liep te jagen op kleine visjes.
 





Hier laat hij mooi die grote, gele poot zien.



Ook wit, de wilde paarden. Deze moest ik wel door de
omheining heen fotograferen. In dit geval stonden wij 
binnen het hek, en liepen zij erbuiten. 





Heel bijzonder: we hebben daar twee ondersoorten 
van de blauwe reiger ontdekt:

de ribbelreiger:




en de indianenreiger:




Vanuit een schuilhut hebben we genoten van
de voorstelling die de volgende reiger ons gaf.











In het avondlicht nog deze zilverreiger in de boom:




Op de terugweg langs het pad zag ik dit glinsteren:





Mocht je ooit in de buurt zijn, dan is dit Parc Ornithologique de Pont de Gau
een echte aanrader. Dagen zou ik hier rond kunnen struinen. 
Ons navigatiesysteem kende dit niet, maar het ligt ca. 3 km boven 
de badplaats Saintes Maries de la Mer (let op: meervoud),
als je daarop navigeert, dan kom je het wel tegen.



Hartelijk dank voor de leuke reacties op het blog over de flamingo's.



dinsdag 7 juni 2016

Flamingo's





Als je in het vogelpark in de Camargue de grote paden volgt,
zie je al gauw flamingo's. Er zijn er honderden.

In zulke grote groepen krijg je natuurlijk al snel ruzie.






Veel staan er ook gewoon te staan.
Doet me denken aan een lolly.




Sommigen doen aan synchroonslapen.




Hoewel slapen? Bij nader inzien... 


houden ze je toch wel in de gaten.



Bij veel koppels spelen deze middag de hormonen op.
meer had ik al laten zien in het blog The making of...


 

Verder werd er deze zonnige dag vooral gebadderd,
wat wel leuke beelden oplevert.







Een enkeling raakt daarbij nogal gedesoriënteerd:
"Hé, waar is die poot gebleven?"




Maar dat komt allemaal best weer goed.




Aan de andere kant van het pad wordt ook gebadderd,
daar valt het licht anders en komen de spetters beter uit.





Poetsen kan ook een mooi plaatje opleveren.




A lonely bird...




Komt niet vaak voor bij flamingo's. 
Hij zal wel niet mee willen doen aan de afsluitende avondparade:




 Van dit vogelpark wilde ik toch zoveel foto's laten zien,
dat ik er twee blogjes van maak. De flamingo's vliegen 
nu weg in ganzenformatie.  
Meer uit de Camargue in het volgende blog. 


 

  

Hartelijk dank voor jullie aanmoedigende reacties
op het blog "Workshop van Andrea Gulickx".