Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

vrijdag 27 mei 2016

Workshop van Andrea Gulickx






De meeste volgers van dit blog hadden al in de gaten 
dat ik de laatste tijd nogal met de macrolens aan het oefenen was. 
Ik moest me daar wel bewust toe zetten, want in het begin ging het 
nogal moeizaam; en dan pakte ik vaak weer mijn vertrouwde Lumix.

Om mezelf te stimuleren had ik al vroeg in het jaar een workshop geboekt. 
Een paar jaar geleden had ik de website van Andrea Gulickx ontdekt 
en was direct fan van haar manier van fotograferen. Ik hoefde dus 
niet na te denken waar ik een workshop macro wilde volgen.




Zaterdag 7 mei was het dan zover.
Een uitgelezen dag, prachtig zomerweer, op een uiterst geschikte locatie:
de botanische tuinen in Utrecht; bloemetjes te kust en te keur.
Met 3 vrouwen beleefden we onder leiding van Andrea een zeer
leerzame, maar ook een heel ontspannen en gezellige dag.





De meeste tijd hebben we doorgebracht op een pad, waarlangs 
tegen een heuveltje daslook en witte, blauwe, roze hyacinten
bloeiden. Deels in de schaduw van bomen. 




Een geweldige plek om te oefenen met
zoeken naar het licht en te werken met
mooie achtergronden.















's Middags zagen we heel leuke witte bloemen;
later opgezocht, ik denk dat dit vogelmelk is.
 Nogal laag bij de grond, lekker chaotisch door elkaar,
moeilijk om er echt tussen te komen.




De onderkant van de bloemen is groen, heel mooi.
Maar om een enkele bloem van onderaf te nemen, dat wilde niet zo lukken..
Dit is een behoorlijk grote crop, maar ik vind 'm wel mooi zo.




Het was iets makkelijker om de bovenkant in beeld te krijgen.





Ook zag ik heel leuke donkerrode bloemetjes.
Blijken donkere ooievaarsbekken te zijn. 




De bloemen waar ik het beste dichtbij kon komen, 
stonden vlak voor een lelijke muur. Toen heb ik het 
witte parapluutje van Andrea erachter gezet. 
Wat ik me op dat moment  niet realiseerde, was dat dit dan 
ook werkt als een sterk reflectiescherm. 
De bloemen krijgen dan ook nog eens licht van
achteraf. Dat geeft doorschijnende bloemblaadjes.




Bij de volgende foto heb ik de belichting in Lightroom nog eens 
flink overdreven. Het levert een beeld waar ik erg blij mee ben.




Het zijn allemaal verschillende "soorten" foto's geworden;
het was ook een dag om heerlijk van alles uit te proberen. 

De begeleiding door Andrea was zeer persoonlijk; erop gericht 
dat ieder haar eigen fotografie een stap verder brengt. We hadden
allemaal verschillend materiaal, daar hield ze rekening mee.
Haar enthousiasme over wat ons goed lukte was heel motiverend.




De workshop ging vooral over kijken en het licht vangen. 
Maar ook met cameratechniek kon ze me op weg helpen.
Ik was nl. heel erg aan het klungelen geweest met handmatige 
scherpstelling , dat wilde maar niet goed lukken. 
Maar nu wel; en dat geeft weer veel meer mogelijkheden,
ik kan nu ook dichter bij het onderwerp komen. 

Alles bij elkaar heb ik deze dag een flinke stap vooruit
gemaakt met macro.  




Het was voor mij dus een zeer waardevolle dag,
niet alleen vanwege de tips, ook door Andrea's energieke
aanmoedigingen en het leuke gezelschap.
Andrea, Astrid en Vera, reuze bedankt voor deze 
gezellige superdag.



Er zullen hier nog veel bloemenblogs komen, 
stapels foto's staan er inmiddels alweer op de computer,
maar het volgende blog is voor de vogels uit de Camargue.

Hartelijk dank voor jullie leuke reacties op het voorgaande blog:
"Lentetuin in Frankrijk" 





maandag 16 mei 2016

Lentetuin in Frankrijk






In Frankrijk logeerden we bij vrienden
die een prachtige tuin hebben, waar al van alles bloeide.
 Dus heb ik daar heerlijk uren tussen de bloemetjes gelegen.




Een van de eigenaren is Nederlands, bovendien was
mijn eerste "bloemetjesdag" op onze Koningsdag.
Reden genoeg om met oranje te beginnen.




De volgende bloemen heten bulbine frutescens,
in Nederland ook wel gele kattenstaart genoemd. 





Deze vind ik heel bijzonder, de stengel groeit door
de bloem heen; daarboven komt dan weer een
nieuwe bloem. Een toepasselijke naam is etagebloem; 
mooier dan brandkruid, zoals het ook genoemd wordt.
Officiële naam is: phlomus russeliana.




Dit is een salvia, welke soort weet ik niet,
maar daar een dankbaar plantje, 
want het bloeit het hele jaar door.









Tijdens het middaguur schijnt de zon af en toe door een
boom heen en verlicht dan enkele rode blaadjes van 
een struik daaronder. 


 

In het gras bloeien deze piepkleine bloemetjes,
net iets meer dan een halve cm doorsnede:



 

Madeliefjes, die hebben het hier ook naar hun zin:






De bloeiende tijm trekt bezoekers:



Geen idee hoe de volgende bloem heet;
het is wel een echte zonaanbidder: ze opent alleen 
als de zon volop schijnt. Is het bewolkt, dan houdt
ze haar blaadjes gesloten


  

Een fikse krop van een andere foto;
het glinsterende hart in volle glorie:


 

Een aparte structuur hebben de bloemblaadjes van de
cistus: lijkt wel gekreukt perkament.




De cistus is een struik die vooral in het 
Middellandse Zeegebied groeit. De Nederlandse benaming
is: zonneroosje. Ze is er ook in het roze, maar ik vind de
witte bloemen mooier.



   

Om de Amerikaanse sering heb ik heel lang heengedraaid.
Zo mooi als het zonlicht over de zachtblauwe bloemen strijkt.




Deze foto's waren oorspronkelijk heel licht. Logisch, als al
die kleine bloemetjes al dat zonlicht opnemen. 
Ik vind dat ook heel mooi, maar op de computer bleek,
dat bij minder licht een mooie kobaltkleur tevoorschijn komt.



  
En met heel weinig licht, worden ze bijzonder:
 








Hartelijk dank voor jullie reacties op "The making of..."
 

zondag 8 mei 2016

The making of...


... een nieuwe generatie flamingo's





In de meivakantie waren we een weekje naar Zuid-Frankrijk, 
waar we weer een bezoek brachten aan het vogelpark in de
 Camargue, het Parc Ornithologique de Pont de Gau,
waar we eerder al eens waren en ik bij de start van het 
bloggen berichten over plaatste, zie:






Dat was toen midden in de zomer. 
Op deze zonnige dag eind april spelen de hormonen bij veel flamingo's fiks op en hebben ze zin om aan de volgende generatie te werken. Ze doen dat vaak midden in de groep; er zijn goed foto's van te maken, maar meestal staan er wel andere omheen of voor. Ook een keer gebeurde het zo vlak voor mijn neus, en plotseling, dat deze foto's té close-up zijn, je ziet dan niet wat er gebeurt. 
Aan het eind van de middag trof ik echter dit stel aan. Op een rustiger plek hadden ze zich wat afgezonderd. Ik begon het gedrag vooraf te herkennen en dacht wel dat zij aan een paring zouden beginnen. Ik had dus tijd om wat uit te zoomen (!), zodat het gebeuren goed in beeld kwam. Zij deden alles wat rustiger aan en namen er meer de tijd voor dan wat ik daarvoor gezien had.

Wat wel steeds hetzelfde gaat: bij het begin van de paring buigt het vrouwtje zoveel mogelijk voorover, waardoor ze met haar kop onder water staat. tussendoor komt ze een of twee keer met haar kop omhoog, om bij het eind weer helemaal voorover gebogen, dus kop onder water, te eindigen.



























Nog wat info:
Deze Europese flamingo's zijn monogaam. Het baltsgedrag wordt hier doorgaans aan het eind van de winter gezien. Bij de balts worden onder luid getoeter ingewikkelde, gesynchroniseerde dansen opgevoerd. Daar zagen we nu dus niets van. Voorafgaand aan de paring zie je alleen dat er contact gemaakt wordt en dat ze samen dezelfde bewegingen maken. Maar meestal gaat e.e.a. heel snel en is ook de paring binnen luttele seconden voorbij. Het paar hierboven trok daar wel 15 seconden voor uit (wetenschap dankzij de tijden bij de foto's; het kwam echt minder hectisch over dan wat ik hiervoor had gezien).

Ze broeden in kolonies. Het nest heeft de vorm van een hoop modder met vlakke top. De nesten bevinden zich net buiten onderlinge pikafstand. De ouders zijn niet territoriaal ingesteld, maar ze verdedigen het nest wel. Alle kuikens die kunnen lopen, voegen zich bij grote crèches, die worden geleid door een paar volwassen vogels.
Meeste info van Wikipedia.



In een volgend blog meer foto's uit dit fantastische vogelpark;
uiteraard had ik er zoveel dat het uitzoeken enige tijd kost.
Verder ben ik momenteel veel met macro aan het oefenen;
in de tuin in Frankrijk lag ik steeds tussen de bloemen en
gisteren had ik een ontzettend leuke workshop van Andrea Gulickx:
een heerlijke dag en ontzettend veel geleerd. 


Dank voor jullie leuke reacties op: "Raar dagje"