Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

zondag 24 april 2016

Raar dagje





Het was er zaterdag weer niet van gekomen, dus had 
ik me voorgenomen om zondagochtend (17 april), als het 
weer enigszins meezat, in de achtertuin aan het werk te gaan. 
Bleek het ineens prachtig zonnig weer te zijn. 
De fotokriebels sloegen direct toe.





Maar er moest toch gesnoeid en gewied worden.
Uiteindelijk heb ik er een rare dag van gemaakt. Kwam ook door 
het rare weer. Het was afwisselend prachtig zonnig, bewolkt 
en het heeft zelfs een paar keer gemiezerd. 
Dus was ik in de achtertuin aan het werk en zodra het erop 
leek dat de zon wel even zou blijven: handen schoonboenen, 
camera pakken en naar de voortuin. 
Het is een klein tuintje en ik ben beslist geen echte tuinierster.
Toch viel er al genoeg op de foto te zetten.




Om te beginnen de laurierstruik. 
Populair om zijn stevige, glanzend donkergroene bladeren,
die er 's winters gewoon aan blijven zitten. Hij staat er
al jaren en in andere tuinen zie ik hem ook veel staan.
Nog nooit had ik er bloemen in gezien.



Dit voorjaar verrast hij ons door volop
langwerpige stengels met kleine witte bloemetjes
te laten zien.









De kleine appelboom werkt aan nieuwe appeltjes:
















Bij de geraniums bloeien al wat ooievaarsbekken:





Tussen de geraniums komt één hyacintenstengel naar boven.
Hij raakt geknakt, maar ... niet gebroken.
Stoer richt hij het eind van zijn stengel naar boven,
zodat de bloemen zich naar het licht kunnen richten.





 Onder de grote conifeer staat een groepje van deze 
boshyacinten. Extra leuk: spontaan opgekomen.
Nu zie ik ze hier in de buurt wel veel in tuinen staan,
maar niet bij onze naaste buren.
Dus wel aardig dat ze bij ons zijn opgekomen.



Heel mooi vind ik de zachte kleuren van de knoppen.






Ze staan fier op behoorlijk hoge stelen.
In de middag kan ik zodanig tussen de struiken kruipen,
dat ik de bloemen van onderaf met tegenlicht kan fotograferen.



Een beetje scheef; ik lig ook wat ongelukkig en
kan de camera niet echt makkelijk ondersteunen.
Wel swingende hyacinten zo:







Het tuinieren schoot natuurlijk niet echt op met deze 
foto-intermezzo's. In plaats van een ochtend, ben ik zo de hele dag 
zoet geweest. Maar aan het eind van de dag had ik behalve 
een overvolle groenbak ook een stapel foto's.
Wat wel heel leuk is, als je zo intensief aan het kijken bent geweest,
dat de veranderingen nu zo opvallen. Het gaat wel heel snel.
De appelboom bloeit nu al volop. Bij de laurier was ik net op tijd:
die bloemetjes hebben hun mooiste tijd alweer gehad.



Hartelijk dank voor jullie leuke reacties op het voorgaande blog
met voorjaarsbloeiers.

zondag 17 april 2016

Wit, geel, groen...





...en een beetje blauw...voorjaarsbloeiers. 
Tijd om naar het bos te gaan. Naar Amelisweerd om
bosanemonen te zoeken. Dat deed ik zondag 3 april.
Helaas begon de dag wel érg grauw. Bosanemonen had
ik wel snel gevonden, hoewel niet in grote groepen.
Toch proberen wat ik daarmee kon; maar ik kreeg "het" 
niet te pakken. Die foto's vond ik erg somber 
en zijn uiteindelijk allemaal in de prullenbak beland.



 
Dat duurde tot aan het eind van de ochtend 
het licht beter werd én ik een "bergje" vond, compleet
bedekt met volop bloeiende anemonen.
 


Yes, hier kon ik heerlijk mee aan de slag.








Ontluikend groen door een witte waas van de anemonen.














Bijna vergane glorie:



  
Een verlegen anemoontje:



 En nog een heel vrolijke:




Steeds meer kwam de zon echt door.
Een deken van speenkruid om nog vrolijker van te worden:












Weer een stukje verder lopend, viel me iets blauws op 
vlak naast het pad. Eén ieniemienie klein bosviooltje
stond daar fier rechtop.




Later in de middag, de zon scheen nu echt volop,
vond ik op een heel zonnig plekje bostulpen.




Elegante bloemen zijn dat.




Deze tulpen zijn zelf ook enorme liefhebbers van de zon, 
las ik later; zij groeien ook uitsluitend op zeer zonnige plekken. 





Teruggekomen bij de ingang, waren daar de groepjes 
mooi zachtblauwe krokussen ook opengegaan.
Heb ik dit jaar toch nog een krokusfoto.



Als toetje nog een blauwe bosanemoon.
Van en week later, gevonden in de heemtuin in Nieuwkoop.



 





Tja, ik blijk "het" toch pas echt te kunnen vinden als 
het licht meewerkt. Gelukkig werd het die middag nog
echt genieten. Van de lente, de bloemen én het fotograferen.



Hartelijk dank voor al jullie leuke reacties op 
blog nummer 100. 

 

vrijdag 8 april 2016

Landgoed Elswout







Alweer bijna een maand geleden, zondag 13 maart, zijn we 
op zoek gegaan naar Landgoed Elswout. Een zonnige dag,
dat zorgde voor lentegevoel. Maar bij aankomst daar, bleek 
de wind wel krachtig. De sneeuwklokjes en narcissen bewogen 
heftig in de wind. Die gingen die dag dus niet op de foto.






Nieuwsgierig gingen we aan de wandel.
Bij de ingang was het best wel druk, maar een stukje lopen
en we lopen tussen gigantisch hoge bomen en ... wat een rust.
Het gebied ligt in de duinen en heeft een glooiend landschap,
met water en leuke bruggetjes. En hoewel de bomen nog 
helemaal kaal zijn, is hun hoogte wel imponerend. 
En leuk: er rennen eekhoorns over de takken. 
Te snel voor een foto. Maar wel heel leuk om te zien.  





En toen werden we verrast door een heuvel, 
prachtig bedekt met wat leek op een groen fluwelen deken.
Allemaal verschillende mosjes, de ondergrond glooiend,
zodat er een prachtig spel van licht en donker ontstond.




Onderaan die heuvel heb ik me wel heel lang uitstekend
weten te vermaken. Ik raakte betoverd door al die tinten groen.
Bovendien hield de heuvel de wind wel tegen.


 



"Last man standing":




Aan de andere kant van het pad een beekje.




Kikkertje??





Ha, dat is natuurlijk ook een prima spiegeltje.










Een klein stukje verderop,
de blik naar de overkant.









Toen ik deze foto nam, leek me dat wel leuk,
zo'n half zonnetje in beeld. En dat is het ook wel.
Maar thuis vond ik dat dit de aandacht wel afleidt
van de structuur met de blaadjes in het water.
Neem ik doorgaans meerdere foto's; hier heb ik er 
maar één. Nou ja, ik kan hem ook bijsnijden, 
komt hij toch anders over.





Dit was weer een middag heerlijk stoeien met de camera. Ik weet geen betere manier om te ontspannen; als het allemaal een beetje wil lukken tenminste. Maar met deze resultaten was ik wel blij. Komt goed uit, want dit is een jubileumblog: nummer 100.
 

Hiermee wil ik alle bezoekers hartelijk bedanken voor het lezen en bekijken van
en zeker voor het reageren op deze 100 x Kijken in verwondering...

Die verwondering ben ik gelukkig nog lang niet kwijt;
dus op naar de volgende 100.