Kijken en nog eens kijken - dat doe je als je met een camera op stap bent.
Ik verwonder me steeds meer over wat er in de natuur te zien is en probeer dat zo mooi mogelijk vast te leggen.
Leuk dat je mee wil kijken op dit fotoblog - ik hoop dat je er plezier aan beleeft.

Klik op een afbeelding om de foto's in de lightbox te zien - groter en beter van kwaliteit.

woensdag 27 november 2013

Nog even zwammen


Er liggen van vorige maand nog wat paddofoto's die ik graag wil laten zien.
Hierboven het hek langs de bovenkant bij de trap naar één van de hoogste duinen in ons land - 54 m hoog - in de Schoorlse duinen. Aan een dwarsbalk groeiden elfenbankjes, een mooi plekje voor de elfen om uit te rusten: kunnen ze van bovenaf genieten van het uitzicht over het bos.




Aan de onderkant waren deze bijzondere kleuren te zien:




Ik liep daar vooral door dennenbos. Maar enkele "begin van de herfst"-blaadjes heb ik nog wel kunnen vinden.




En de volgende zwammen, die hier naamloos blijven:




Even binnengluren:






Ook nog met de groothoek:




De volgende vond ik in het gras. 
Vaak zitten dennennaalden, takjes en grassprietjes danig in de weg als je wil fotograferen, maar dit grassprietje loopt mooi in lijn mee:


Tot zover het paddoseizoen. Jeetje, wat heb ik veel geleerd. Volgend jaar verder!



Iedereen hartelijk dank voor de leuke reacties op mijn bericht 
"Het laatste uurtje zonlicht".



donderdag 21 november 2013

Het laatste uurtje zonlicht...

Het laatste uurtje van de dag kan de zon de wereld soms een gouden gloed geven. Dat was afgelopen vrijdag het geval en toen kon ik erop uit met de camera. Uiteindelijk hebben maar twee foto's van die dag dit blog gehaald, maar het was wel aanleiding om het te plaatsen.


Dit was een paar weken geleden, met de zon achter me, die de wolk deze oranje gloed gaf.


Iets eerder maakte ik dit Hollandse plaatje:


Dan de foto's van afgelopen vrijdag, langs De Kromme Mijdrecht:

wit eendje in gouden rivier


Toen de zon al achter de bomen was verdwenen, kleurde de rest van de lucht. 
Bovendien lag de rivier erbij als een spiegel:


Het was me niet gelukt om de zonsondergang zelf te "vangen" in het water. Toch vond ik de foto's van de zon die achter de bomen verdween in een felgele gloed in eerste instantie wel wat. Thuis dacht ik terug aan een mooi einde van de dag in juni boven de Groene Jonker. Toen ik die foto's erbij had gezocht, vielen die van vrijdag af.


De volgende foto's zijn dus van juni,
een heel ander tijdstip van de dag, maar ook het laatste uurtje zonlicht:









Ik had echt zin om dit zonnige bericht tussendoor te plaatsen. De laatste zwammenfoto's moesten even wachten, maar komen in een volgend bericht.

Hartelijk dank voor alle leuke reacties op mijn vorige bericht "Inktzwam".

zaterdag 16 november 2013

Inktzwam

Dat is weer eens wat anders dan in het donker onder hoge bomen: paddenstoelen in het gras. Nota bene in een brede berm langs een parkeerterrein: groepen fikse paddenstoelen, in het gras en in het zonnetje. Dan hoef je dus niet moeilijk te doen met lange sluitertijden en... het ligt ook nog lekker ;-)
Je snapt dat het wel even duurde voor ik het parkeerterrein af was.


Toen ik ze zag, dacht ik dat de groepen van verschillende soorten waren. Maar een zoektocht op internet leert me, dat het verschillende stadia zijn van de grote kale inktzwam.


Op de Belgische site natuurpunt.be vond ik veel informatie met duidelijke foto's over soorten  paddenstoelen. En over nog veel meer natuurzaken, maar ik heb nu natuurlijk vooral het paddogedeelte bestudeerd. Als je maar eenmaal een idee hebt van een soortnaam, is meer informatie makkelijker te vinden. De volgende info komt van Wikipedia:
 

Kale inktzwammen leven maar heel kort en veranderen steeds van uiterlijk.
Eerst hebben ze een ei-vormig hoedje (daar zijn er op de collagefoto linksboven nog net een paar van te zien); dan gaat de hoed klokvormig open - de hoed is 5 tot 7 cm breed.




Hoed en lamellen rollen vanaf de rand op.




De lamellen worden bij rijping zwart.




Hoezo inktzwam?


Ik vond het leuk om te lezen dat dit vroeger ook daadwerkelijk gebruikt werd om inkt te maken.




Hartelijk dank voor alle leuke reacties op mijn vorige blog 
"Villawijk van familie Spillebeen".


zaterdag 2 november 2013

Villawijk van familie Spillebeen

Onlangs zag ik bij Nathalie een mooi blog over het kabouterdorp dat ze gevonden had. Een heleboel vliegenzwammen bij elkaar.
Nu was ik vorige week, nog met dat hele mooie zonnige weer, in de Schoorlse Duinen en vond daar ... een wijk voor de elite onder de kabouters: knotsgrote vliegenzwammen, alle vrijstaand met veel eigen grond eromheen voor de nodige privacy.


Zoals dat een keurige villawijk betaamt: alle huizen waren perfect onderhouden en in zeer goede staat.


Aan de dakbedekking was blijkbaar extra zorg besteed: alle paddenstoelen waren bedekt in een prachtig glanzend, geeloranje tint:


Ik dacht dat oudere zwammen weleens oranje konden verkleuren door regen en verwering, maar hier was deze kleur al in de bouwplannen opgenomen. Ze zijn al geeloranje als ze nog in de steigers staan:



Bij deze zijn de steigers al wel weggehaald, maar hij is nog niet klaar voor bewoning: met dit formaat past de inbouwkeuken er nog niet in:
 




Alle huizen staan aan brede, lommerrijke lanen:




Voor de beveiliging staan er stoere, stevige dennenbomen opgesteld:


Sommige huizen hebben extra beschutting aan de achterzijde:


Voor het interieur hebben ze allemaal een bezoek gebracht aan dezelfde designontwerper:







Overal vrijwel dezelfde strakke, smetteloos witte inrichting:



Ook chique is het geweldig weidse uitzicht vanuit het dakraam:


Dus Nathalie, logisch dat je kabouter Spillebeen destijds niet aantrof in het kabouterdorp. Hij is verhuisd!!