Nog weer een blog met vroege voorjaarsbloemen.
Dit keer wél met geopende bosanemonen, maar ik begin met holwortel.
In het wit, die had ik niet eerder gezien.
En dan toch de bosanemonen.
Om te beginnen met een bijzondere, want deze had een plekje
helemaal voor zich alleen gevonden in een park. waar het verder wemelde
van de bosanemoontjes.
Ook nog een keer wat verder ingezoomd,
zo kan je ook eens het plantje in zijn geheel zien.
Dat was in het park bij Kasteel Oud Poelgeest,
waar het verder bomvol stond met dicht op elkaar groeiende anemonen.
Op enkele plekken ook een roze variant.
Deze twee hadden eens een goed gesprek met elkaar.
Zo'n bloemetje in volle glorie.
En nog een paar, met wat meer omgeving.
Die ochtend vond ik het fotograferen van de bosanemonen wel erg lastig;
iedere keer als er iets leuks in beeld kwam, kwam er weer een fikse windvlaag langs.
Deze anemoon werd er ook een beetje treurig van.
Holwortel is iets steviger en dus wat minder gevoelig voor al die windvlagen.
Meestal lukt het niet om met mijn lens zo heel dicht op een onderwerp
te zitten. Maar deze keer lukte het wel. Ben ik erg blij mee.
Een weekje later waren we op weg naar België en maakten een korte tussenstop
bij wat wel het mooiste bos van Nederland wordt genoemd.
in ieder geval het bos met de meeste, nog oorspronkelijke biodiversiteit.
Toch een heel andere beleving dan in een park.
En leuk natuurlijk dat ze tegen de heuvel op groeien.
En ook wit: de vele bloesembomen daar in de buurt.
Bij Kasteel Oud Poelgeest was ik met een Fotodag van Deel de Natuur.
Zo kom je nog eens op plekken waar je zelf niet zo snel naartoe zou gaan.
Bovendien erg gezellig en leuk om fotografen met dezelfde belangstelling te ontmoeten.
